هوس کردم باز هم امشب زیر بارون تو خیابون، به یادت اشک بریزم طبقِ معمولِ همیشه

آخه وقتی بارون میاد رو صورت یه عاشق مثل من

حتی فرق اشک و بارون دیگه معلوم نمیشه

امشب چشمهای من مثل ابرای بهاره ، نخند به حال من که حالم گریه داره

چرا گریه ام نمیتونه رو تو تاثیری بذاره، آره بخند...! بخند که حالم خنده داره

این عشق یک طرفه من رو کشونده تو خیابون ها

نمی خوام توی این خلوت کسی دور و برم باشه

نه پلکام روی هم میرن نه دست میکشم از گریه

نه می خوام بند بیاد بارون نه چتری رو سرم باشه!!
 

ولي اگه تو بخواي بهم ميرسيم اينو خودتم خوب ميدوني

پچ ِ پچ ِ باران را می شنوی؟
عاشقانه هایش را برای تو فرستاده ست!
گاه در کوچه می رقصد و پای کوبی می کند!
گاه شیشه ی ِ پنجره ی ِ اتاقت را می نوازد…
 و برای قدم زدن، می خواندت
برخیز و خویش را از غمی که تا مرگ ِ احساس می بردت، رها ساز
خیس شو در بارانی که روحت را طراوات می دهد
باران، همه بهانه است
موهبتی ست از سوی ِ خدا
گاه، خدا نیز بهانه می کند
و  مست می شود
برای بارش ِبوسه هایش
و تا آغوش بکشد تو را
از همه ی ِ آن لرزه گناهانی که سبب ِ اندوهت می شوند

آری، سروده ام را بگذار به حساب ِ تب و هذیان
اما باور دار که
آغوش ِ او بسیار بزرگ است
گاهی به پچ پچ های باران گوش کن

ما که به هم نمی رسیم , بسه دیگه بذار برم.. کی گفته بود به جرم عشق

یه عمری پرپرت کنم؟... حیف تو نیست, کنج قفس چادر غم سرت کنم؟...

من نه قلندر شبم , نه قهرمان قصه ها... نه برده ی حلقه به گوش , نه

ناجی فرشته ها... تو این دو روز زندگی , شبیه من فراوونه... یه لحظه

چشمات و ببند گذشتن از من آسونه... من عاشقم همین و بس , غصه نداره

بی کسی...

قشنگی قسمت ماست که ما بهم نمیرسیم . . .

زن بودن این است:


خودتو به هر دری بزنی،

هر حرفی میزنی،

گاهی سکوت میکنی،

قدم میزنی،

چشمهاتو می بندی،

بهونه میگیری،

قهر میکنی،

آشتی میکنی ...

تا عشقت بفهمه:

که امروز براش،
.
.
.
.
.
دلتنگ شدی ...

 

تبعید کرده ام
دلتنگی هایم را از کـُنج آغوشم
به گوشه ای از دفتر خاطرات این روزها...
آغوشم لبریز از مـهر تـوست
جایی برای دلتنگی نیست ...